κολοφώνας

ο (AM κολοφών, -ῶνος)

1. το ύψιστο σημείο στο οποίο φτάνει κάποιος ή κάτι, το αποκορύφωμα (α. «είναι 30 χρόνων κι έχει φτάσει ήδη στον κολοφώνα τής δόξας του» β. «ὁ κολοφὼν τῆς ἀδικίας», Λιθάν.)

2. υπόμνημα που παρατίθεται στο τέλος βιβλίου ή χειρογράφου και περιλαμβάνει συνήθως τα σχετικά με την παραγωγή του

3. η υψηλότερη οριζόντια δοκός τής στέγης, ο κορφιάς

αρχ.

επιστέγασμα (α. «ἐπί... τῇ τῆς μέθης χρείᾳ τὸν κολοφῶνα πρῶτον ἐπιθῶμεν», Πλάτ.

β. «κολοφών ἐπὶ τῷ περί οἴκου λόγῳ ῥηθέντι εἰρήσθω», Πλάτ.)

2. είδος παιχνιδιού με μπάλα

3. ονομασία ψαριού.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Συνδέεται πιθ. με τη λ. κολωνός «ύψωμα, λόφος, σωρός» και εμφανίζει επίθημα -φων (< -bho-). Η ύπαρξη τού τοπωνυμίου Κολοφών τής Μικράς Ασίας δημιουργεί αμφιβολίες για το αν η λ. είναι ελληνική. Τη λ. κολοφών με σημ. «υπόμνημα στο τέλος βιβλίου ή χειρογράφου» δανείστηκαν και άλλες γλώσσες (πρβλ. αγγλ. colophon)].